Een tweede begin

Jeeehj, mijn eerste stukje staat online! En dit is nog best spannend, want ik heb het gevoel dat ik goed moet nadenken over hoe ik mijn blog ga beginnen.

Meestal begin ik gewoon maar wat te typen en ontstaat er al snel een verhaal. Maar... Dit is dan echt het allereerste begin en ik vind dat ik dat in stijl moet doen.

 

'Het allereerste begin' - really? Terwijl ik dat zojuist opschreef, vroeg ik me af of er ook een tweede begin kon zijn. Bijna had ik het weer weggehaald, maar toen realiseerde ik me opeens dat er inderdaad een tweede begin kan zijn; het afgelopen jaar heb ik dit zelfs gewoon persoonlijk mogen ondervinden!

 

Voor degenen die mij nog niet kennen: ik ben Denise, 28, geboren en getogen Vianees, moeder van 2 geweldige kinderen. 

 

In november 2017 heb ik mijn eerste salon, Puur & Vrolijk, geopend in Dordrecht (waar ik op dat moment woonde). Onwijs spannend, maar ik had er eigenlijk vooral heel erg veel zin in! 

In het begin was ik blij met álle nieuwe afspraken. Bij elke gemaakte afspraak sprong ik een gat in de lucht en al had ik er soms maar eentje per week, ik kon doen wat ik het allerleukste vond om te doen. Mensen in de watten leggen, het allerleukste vak van de wereld uitoefenen en vooral eventjes ontsnappen aan de dagelijkse sleur. Want dat was het voor mij echt: me-time! 

Voorheen was ik fulltime thuis bij de kinderen, nu kreeg ik er een andere rol bij: die van ondernemer. En zodra ik daar eenmaal van geproefd had, wist ik het zeker: ik wil nooit iets anders meer!

En waar ik in het begin nog ontzettend tevreden was met 1 boeking per week, werd het al snel drukker in de salon en was ik op een gegeven moment gewoon continu aan het werk. En denk maar niet dat ik dat voor lief nam: die vreugdedansjes heb ik nooit afgeleerd ;-)

 

Soms lopen de dingen in het leven een beetje anders dan gepland. En dan is het de kunst om je aan te passen, of, waar mogelijk, de situatie aan te passen. 

Na 2,5 jaar Schoonheidssalon Puur & Vrolijk ging de stekker er helaas uit. Niet omdat ik dat wilde, niet omdat het zakelijk niet goed ging, maar omdat mijn relatie strandde. 

Ik heb nog zo lang mogelijk doorgewerkt, maar ik wist (en hoopte, eigenlijk) al een tijdje dat ik niet in Dordrecht zou blijven. Ik zou namelijk teruggaan naar de plek waar mijn hart ligt: Vianen!

Afgelopen voorjaar kreeg ik gelukkig een heel mooie kans op een tweede begin. We kregen de sleutels van een ontzettend schattig huisje, de oudste ging naar een leuke, nieuwe school en ik was eindelijk weer in een omgeving waar ik me prettig voelde; iets wat ik in Dordrecht gewoon nooit zo ervaren had. 

En toch... Tóch was ook deze stap niet makkelijk om te zetten. Want ik wist dondersgoed wat ik op het spel zette: een goedlopende salon met heel lieve (vaste) klanten. Wie zegt dat dit in Vianen weer gaat lukken? Ik bedoel, dit is afhankelijk van zoveel factoren... En ík kan het allemaal wel zo graag willen, maar daar ben ik niet alleen in: zitten de mensen daar wel op de zoveelste schoonheidssalon te wachten?!

 

Tegenslag 1: de coronacrisis. Tegenslag 2: verboden een bedrijf aan huis te voeren. Tegenslag 3: gebrek aan beschikbare bedrijfsruimte. Tegenslag 4: opnieuw de coronacrisis. Tegenslag 5: beperkte financiële middelen.

Maar hee, wie iets wil, moet ervoor gaan, toch?

 

Eind augustus werd ik gebeld met de mededeling dat er een mooie bedrijfsruimte leegstond. Of ik interesse had om te komen kijken. En vanaf dat moment is alles eigenlijk heel snel gegaan.

Eind september mocht ik tekenen en de sleutels in ontvangst nemen. Op dat moment had ik me alweer opnieuw ingeschreven bij de KvK (daarover later meer), de oude website was nog actief en hoefde alleen nog een beetje aangepast te worden. Het belangrijkste wat nu nog moest gebeuren was het ontwerpen van het logo (ook daarover later meer) en dan kon alle marketingmateriaal ontworpen en afgedrukt worden. Best nog een klus, maar ook vormgeving is iets wat ik heel interessant vind en stiekem ook heel leuk vind om te doen.

Tot slot heb ik twee van de allerliefste en allerhandigste mannen in mijn leven opgetrommeld om mij te helpen met het inrichten van de salon. Het werd nog even spannend, want we hadden nog maar een weekje de tijd voordat ik officieel zou beginnen...

 

Maar op zaterdag 3 oktober stond ik daar. En niet alleen ik, maar met mij een heleboel enthousiaste klanten - die ik overigens officieel 'cliënten' zou moeten noemen, maar dat klinkt zo klinisch en afstandelijk; iemand hier een leuke andere benaming voor? :-)

Wat is er ontzettend veel geboekt voor die dag, of wat zeg ik, die maand! 

Echt bizar om dit zo mee te maken: in Dordrecht bij de start al heel erg gelukkig zijn met 1 enkele boeking per week, om vervolgens in Vianen al snel gewoon helemaal volgeboekt te zijn!

Ik kan niet anders dan onwijs dankbaar zijn voor alle lieve mensen die me hebben geholpen en gesteund en natuurlijk voor iedereen die een behandeling bij me heeft geboekt of nog van plan is dit te gaan doen. In het bijzonder een extra knuffel (virtueel mag dat nog) aan die toppers uit Dordrecht die gewoon he-le-maal naar Vianen afreizen voor een behandeling.

 

Tegen jullie allemaal, nieuwe én bestaande klanten, kan ik alleen maar zeggen: super bedankt voor het vertrouwen. Ik ben van plan om hier in Vianen iets nóg mooiers neer te zetten dan in Dordrecht. Want hee, je bent een perfectionist of je bent het niet!

 

Liefs,

Denise