Ken je dat: de vraag of je jezelf zou kunnen omschrijven in een paar positieve kernwoorden? Ik vind dat altijd lastig, maar als ik toch een paar dingen zou moeten noemen: (hoog)sensitief, zorgzaam, zelfredzaam, sociaal en perfectionistisch. En die laatste, daar wilde ik het even over hebben.
Perfectionisme, het streven naar perfectie, is enerzijds een mooie eigenschap. Het zorgt er in mijn geval voor dat ik niet snel genoegen neem met mijn prestaties, waardoor ik alles op alles zal zetten om uitstekend werk af te leveren. Het zorgt er dus ook voor dat ik hard werk, om supergoede resultaten te bereiken. Dat ik doe wat ik beloof, en het liefst zo snel mogelijk. Dat elk detail uitgedacht en uitgewerkt wordt.
Elke karaktereigenschap heeft ook zijn valkuilen. Mijn perfectionisme heeft ervoor gezorgd dat ik een enorme faalangst ontwikkeld heb - en dit begon al op de basisschool. Wat er ook gebeurde: ik mocht nóóit blijven zitten. En op de middelbare school mocht ik van mezelf absoluut niet de les uitgestuurd worden.
Tijdens mijn rijlessen uitte mijn faalangst zich steeds heviger. Ik was ontzettend zenuwachtig voor elke les en sliep slecht. Ik probeerde mezelf te blijven vertellen dat ik die rijlessen niet nam omdat ik alles al perfect kon, maar juist omdat ik het nog NIET kon en het graag wilde leren. Ik bedoel, duh: als je al perfect kunt autorijden, heb je geen rijles meer nodig, toch?
Ik herinner me een gesprek met mijn rij-instructeur, over diezelfde faalangst. Dat ik het niet alleen had met autorijden, maar dat het al met heel onbenullige dingen opspeelde. Zo kon ik geen videospelletjes spelen zonder elk muntje in een level te pakken en ging ik absoluut voor de topscore. Haalde ik die niet, speelde ik het level steeds opnieuw. Net zolang tot het voor mij perfect genoeg was.
Ik kan je verklappen: nu, tien jaar later, is dit onveranderd. Maar het is pas een probleem als je er zelf last van hebt, toch?
In het geval van videospelletjes maakt het mij niet zoveel uit. Mijn vriend is een gamer en die moet er vaak een beetje om lachen: ik raak op een gegeven moment supergefrustreerd, omdat ik naast heel perfectionistisch ook heel ongeduldig ben! En dat is niet zo'n heel handige combinatie.
Gister bijvoorbeeld: ik zat op de bank Super Mario World te spelen. Vloekend en blazend, omdat het niet ging zoals ik het wilde. Krijg ik een appje van mijn vriend, die schijnbaar lachend op het toilet (in de kamer naast me) zat: 'Adem in, adem uit!' En altijd als ik me dan wil verontschuldigen omdat ik me een beetje druk zit te maken om een stom spel, krijg ik te horen dat hij het gewoon heel leuk vindt. Gotta love him.
Mijn faalangst heeft ervoor gezorgd dat ik mezelf heel veel leuke dingen heb ontnomen. Ik ben gestopt met mijn motorrijlessen, om maar even een voorbeeld te noemen.
Mijn faalangst maakt het ook lastiger om ingrijpende beslissingen te nemen. Als je als droom hebt om je eigen schoonheidssalon te openen, weet je dat het twee kanten op kan gaan: ik kan slagen of ik kan falen. En falen gaat makkelijker dan slagen, want ik neem geen genoegen met nét niet. En in mijn geval faal ik dus al snel.
Aan de andere kant: ik weet wat ik wil. Ik weet meestal hoe het eruit moet komen te zien, tot in de details, en ik weet ook hoe ik dat voor elkaar moet krijgen. Weet ik dat niet, ga ik het opzoeken. En als ik erachter kom dat het me best weleens zou kunnen gaan lukken, dan ga ik ervoor. Niet voor 99%, maar voor 101%.
Het opzetten van een bedrijf was voor mij ontzettend leuk om te doen. Voornamelijk het vormgeven, zowel het interieur van de salon als het marketingmateriaal en de website, lag mij heel goed. Zoals ik zei: ik weet vaak hoe ik iets wil hebben (ja, ik ben ook mega eigenwijs - waar je dus ook weer mee moet oppassen) en zeker toen alles uitpakte zoals ik wilde, gaf dit mijn zelfvertrouwen een enorme boost.
Het allerlastigste? Het bedenken van een geschikte naam. Ik vergelijk dit eigenlijk altijd met het uitzoeken van de naam van je baby: een belangrijke beslissing, waar je nog héél lang mee te maken krijgt! Het moet dus gelijk voelen als 'ja, DIT is het!'
Mijn vereisten: het moest duidelijk zijn, maar vooral uniek en herkenbaar. Geen dertien in een dozijn.
Zo ben ik begonnen met het maken van lijstjes. Alles wat er in me opkwam, schreef ik op. Daarnaast vroeg ik in mijn omgeving een beetje rond. Het is meestal hartstikke verfrissend om weer even input te krijgen van anderen - hoewel hulp vragen voor mij voelt als me kwetsbaar opstellen, maar goed, dat moet je soms een beetje durven loslaten.
Een goede vriendin kwam met het briljante idee om mijn toenmalige achternaam in de bedrijfsnaam te verwerken. Zij merkte op dat ik een hartstikke leuke naam had (Vrolijk, de naam van mijn ex-man), die ook zou blijven hangen. Daar moest ik volgens haar écht wat mee doen! Zo kwam zij met het idee om de salon 'Mooi & Vrolijk' te noemen. Omdat er in Dordrecht al een 'Mooi Salon' was, heb ik gekozen voor 'Schoonheidssalon Puur & Vrolijk'.
En inderdaad, dit bleek een goede zet te zijn, want ik heb er superleuke reacties op gehad! Het was gezellig, warm, oprecht en herkenbaar. En sommige klanten hadden pas later door dat mijn eigen naam erin voorkwam. Best grappig!
Na de scheiding wist ik dat ik mijn salon wilde voortzetten. Alleen... Liever niet meer onder dezelfde naam. Natuurlijk, mijn kinderen heten Vrolijk, dus die naam blijft altijd speciaal voor mij... Maar ikzelf ben een nieuwe weg ingeslagen en wilde met een schone lei beginnen. 'Vrolijk' past mij niet meer. Hoewel ik het grootste gedeelte van de tijd gewoon positief en vrolijk probeer te zijn ;-)
Dussssss... Wéér die uitdaging. Wéér een naam bedenken. En ik wist dat dit weer het lastigste onderdeel ging worden. Wederom heb ik een lijstje gemaakt en heb ik de mensen om me heen gevraagd mee te denken. En natuurlijk: ik heb diezelfde vriendin weer gevraagd. L., ik weet dat je mijn blogs ook leest, dus bij deze: jij bent een kei in het bedenken van originele namen!
Er kwamen een hoop leuke namen voorbij. Echt ontzettend fijn dat er zo goed meegedacht werd! Helaas had ik bij geen enkele naam het WAUW-gevoel. Ik bleef overal het gevoel houden dat er iets miste, je kent het wel, het net-niet idee.
Ik was het zelf. Ik kwam zelf met 'Liefs, Denise'. Hoe vaker ik hem hoorde, hoe meer ik erover nadacht en hoe enthousiaster ik werd. Voor de zekerheid bleef ik rondvragen en bleef ik vergelijken, maar er was geen enkele naam waar ik zo blij van werd als van deze. En ik zal je uitleggen waarom.
Zoals ik zei: de naam van mijn salon moet uniek en herkenbaar zijn. Bij 'Liefs, Denise' dacht ik zelf in eerste instantie aan een column, maar goed, dat is niet erg: ik schrijf ook heel graag. Misschien zegt dit nog wel meer over mij dan ik dacht ;-)
'Liefs' staat in dit geval voor alles wat ik met mijn salon wil uitstralen. Ik wil mijn klanten in de watten leggen, lekker laten ontspannen, ze even tot rust laten komen. Het gevoel geven dat ze welkom zijn. Ik wil laten zien dat ik geen routinebehandeling uitvoer, geen lijstje afwerk, maar dat ik de behandeling en de producten specifiek op de dame in kwestie afstem. Persoonlijk, warm en liefdevol: dat is waar mijn salon voor staat.
In oktober kwam er een dame bij me langs voor een heerlijke gezichtsbehandeling met massage. En net zoals ik bij iedereen zoveel mogelijk doe, heb ik ervoor geprobeerd te zorgen dat het haar aan niks zou ontbreken. Tijdens de behandeling merkte ik al dat ze lekker tot rust kwam. Had ik al gezegd dat ik mensen graag in de watten leg? ;-)
Na afloop van de behandeling heeft ze me heel veel complimenten gegeven en grapte ze dat ze eigenlijk niet eens weg wilde. Ze vertelde dat ze, bij het zien van mijn bedrijfsnaam, eigenlijk niet zo goed wist wat ze ervan moest verwachten... Maar dat ze nu, ná de behandeling, 100% begreep wat er bedoeld werd en dat mijn salon haar naam echt eer aandeed. Echt súperlief; ik word altijd een beetje stil van dit soort reacties. En weet je waarom? Een perfectionist als ik is streng voor haarzelf en doet het zelden goed genoeg.
De afgelopen drie maanden heb ik, zoals iedereen weet, helaas mijn passie niet mogen uitvoeren. Maar komende woensdag is het zover: dan mag ik ein-de-lijk weer aan het werk! Wat heb ik daar ontzettend naar uitgekeken en wat heb ik er ongelooflijk veel zin in!
Stiekem vind ik het ook hartstikke spannend. Zou ik nog weten hoe alles werkt? Ga ik niks vergeten mee te nemen? Ga ik het allemaal redden qua tijdsplanning?
Denise, laat het een beetje los. Voer je behandelingen uit, stop er heel veel liefde (okee, en een beetje perfectie) in en ga genieten. Komt allemaal goed.
Ik kijk er onwijs naar uit om jullie allemaal weer te zien! Tot snel!
Liefs,
Denise
Reactie schrijven